Kim był Ezop?

Kim był Ezop?

Ezop to postać na poły legendarna, z którą przyjęło się wiązać powstanie bajki zwierzęcej. Miał on żyć w VI wieku p.n.e. Pochodził z Frygii, w Azji Mniejszej, był niewolnikiem, człowiekiem szczególnej brzydoty, bez wykształcenia, niezwykle jednak dobrym i mądrym. Dzięki wrodzonemu sprytowi, dowcipowi oraz umiejętności dzielenia się z ludźmi dobrymi i skutecznymi radami, dawanymi w sytuacjach prawie bez wyjścia, z niewolnika stał się wyzwoleńcem. Ezopa charakteryzował brak szacunku dla uznanych autorytetów, kpiący i przewrotny żart, a także udawana głupota, która nakazywała mu wykonywać wszystkie polecenia swoich panów w sposób dosłowny i poprzez którą demaskował konwenanse oraz językowe stereotypy. Ezop był przekonany o wrodzonej równości wszystkich ludzi, nie omieszkał wyrażać się też w sposób krytyczny o panujących stosunkach społecznych. Legendarny bajkopisarz stał się uosobieniem wolności oraz walki pomiędzy człowiekiem wolnego umysłu a ograniczającą go instytucją. Łączył on w sobie niskie pochodzenie społeczne, wrodzoną mądrość oraz przekorną drwinę wymierzoną w uczone autorytety. W bajkach Ezopa bohaterowie zwierzęcy są stypizowanymi postaciami, nadającymi się do konstruowania schematu stosunków, najczęściej społecznych, opartych na konflikcie dobra i zła, ubóstwa i bogactwa, słabości i przemocy. Utwory starożytnego bajkopisarza opowiadają o potrzebie lub o daremności walki z niesprawiedliwością oraz siłą. Na grunt polskiej literatury bajki Ezopa przeszczepił w XVI wieku Biernat z Lublina.