Aklimatyzacja

Pod pojęciem, aklimatyzacji rozumie się proces dostosowywania się organizmów zarówno roślinnych, zwierzęcych, jak i ludzkich do nowego środowiska (wszystkich jego elementów). Proces ten prowadzi do wytworzenia zespołu ekologicznego zharmonizowanego z nowymi warunkami otoczenia. Według Hermana aklimatyzacja obejmuje również ?wytworzenie odpowiednich powiązań paszowych i glebowych oraz przystosowanie się organizmów do współistnienia z nowym światem drobnoustrojów”. Organizmami zaaklimatyzowanymi będą więc te, które w nowym dla siebie środowisku są tak samo zdrowe jak w poprzednim (macierzystym), a ich produkcja, płodność i długowieczność nie uległy depresji lub przetrwały depresję i osiągnęły równowagę biologiczną. Proces aklimatyzacji trwa krócej lub dłużej, zależnie od gatunku i rasy. Aklimatyzacja może dokonać się nawet jeszcze u osobników wprowadzonych do nowego środowiska, albo dopiero w ich potomstwie, ale może też trwać przez kilka pokoleń. Im różnice między macierzystym środowiskiem i nowym są większe, tym trudniejsza bywa aklimatyzacja. Powodem tego jest skutek selekcji tak sztucznej, jak i naturalnej w dawnym środowisku wyrażający się zmianą we frekwencji genów; sprowadzone zwierzęta mogą wskutek tego nie posiadać genów, które umożliwiłyby im aklimatyzację w nowym środowisku. Najważniejsze procesy aklimatyzacji ? pisze Koch ? przebiegają niewątpliwie w układach regulacyjnych organizmu, a zwłaszcza w układzie przysadkowo?nadnerczowym.